Użądlenie pszczoły (po niemiecku Bienenstich) należy do klasyków wśród niemieckich wypieków. Jest to ciasto drożdżowe, pieczone na dużej blasze pokryte pyszną, skarmelizowaną polewą migdałowo- miodową i przełożone waniliowym kremem. Nietypowe nadzienie jak na ciasto drożdżowe prawda? Klasyczny Bienenstich to ciasto drożdżowe. Natomiast na nadzienie istnieje wiele różnorodnych przepisów. Może to być bita śmietana, masa maślana lub budyniowa. Ja wybrałam masę budyniową. Jest smaczna, a zarazem stabilna i pasuje do ciasta drożdżowego. Jego dużą zaletą jest to, że smakuje najlepiej na drugi dzień po przygotowaniu. To też jest nietypowe dla ciasta drożdżowego ;)
Składniki:
Ciasto drożdżowe:
500 g mąki pszennej
30 g świeżych drożdży
50 g cukru
250 ml mleka
2 jajka (rozmiar M)
50 g masła
Polewa migdałowa:
5 łyżek miodu
100 g masła
125 g cukru
200 g migdałów w płatkach
Masa budyniowa:
2 budynie waniliowe bez cukru (każdy po ok. 40 g)
750 ml mleka
80 g cukru
250 g masła, temperatura pokojowa
Sposób przygotowania:
Przygotować ciasto drożdżowe: Masło roztopić. Odstawić na bok. Mąkę wsypać do dużej miski, zrobić w środku wgłębienie i wkruszyć drożdże. Dodać cukier i lekko ciepłe mleko. Składniki w środku lekko zamieszać i przysypać lekko mąką z brzegów. Przykryć ściereczką i odstawić w ciepłe miejsce na ok. 10- 15 minut do wyrośnięcia. Następnie dodać jajka i roztopione masło. Zagnieść ciasto. Miskę z ciastem przykryć ściereczką i odstawić w ciepłe miejsce do wyrośnięcia na ok. 30 minut.
Przygotować polewę migdałową: Miód, masło i cukier podgrzać, ciągle mieszając, aż wszystkie składniki się połączą. Dodać migdały, zagotować i odstawić do wystygnięcia.
Wyrośnięte ciasto rozłożyć na dużej blasze z piekarnika (ok. 30x 40cm) wyłożonej papierem do pieczenia. Na cieście rozłożyć równomiernie polewę migdałową.
Ciasto piec w nagrzanym piekarniku ok. 30 minut w temperaturze 200°C, grzałka góra- dół. Po upieczeniu pozostawić do ostygnięcia.
Przygotować masę budyniową: Większą część mleka zagotować z cukrem. Pozostałe mleko wymieszać dokładnie z budyniami w proszku. Dodać do gotującego się mleka, szybko mieszając trzepaczką, aby nie powstały grudki. Od zagotowania, gotować ok. 1 minuty ciągle mieszając, aż budyń zgęstnieje. Pozostawić do ostygnięcia. Miękkie masło utrzeć mikserem na jasną, kremową masę. Dalej miksując, dodawać stopniowo chłodny budyń.
Chłodne ciasto pociąć na 4 części (przez środek wzdłuż i wszerz). Każdą część przeciąć na pół, oddzielając górną od dolnej części ciasta. (Można od razu całe ciasto przeciąć na dwa duże blaty, ale ponieważ całe ciasto jest bardzo duże, najłatwiej jest je podzielić najpierw na 4 części i dopiero przeciąć na pół). Górną część ciasta (z polewą migdałową) pokroić na kawałki.
Dolne części ciasta posmarować masą. Na masie ułożyć kawałki ciasta z polewą migdałową. Ciasto wstawić do lodówki na kilka godzin, a najlepiej na noc.
Następnie ciasto pokroić na kawałki.
Uwaga:
Chcąc przyśpieszyć czas przygotowania, można podczas wyrastania ciasta drożdżowego, ugotować już budyń potrzebny do masy.
Źródło: Przepis na ciasto drożdżowe i polewę pochodzi z książki: "Backvergnügen wie noch nie".
WitamRobiłam to ciasto tylko miałam problem z masą migdałową, ponieważ po ostudzeniu zrobiła się jedna bryła i ciężko było rozprowadzić na cieście. Zastanawiałam się czy możliwe by było położenie masy jeszcze ciepłej? Chyba że ktoś ma inny sposób.
Moja Babcia takie piekła. Urodziła się w Niemczech.Ale migdały tarła ma drobnej tarce.Wtedy robi się na wierzchuada Maślanko, miodowo, migdałowa.Rewelacja.I nie może być wysokie.
Czy surowe ciasto drożdżowe mogę podzielić na pół i upiec dwa oddzielne ciasta, oczywiście na jedno wykładając migdały? Bardzo nie lubię przekrajać ciast poziomo ponieważ często wychodzą mi krzywe i pokruszone blaty mimo używania żyłki czy specjalnego noża cukierniczego. Pozdrawiam.
Niestety, ale nie uda się rozłożyć połowy ciasta na tak dużej blasze. Ciasto po rozłożeniu, jak widać na zdjęciu etapowym, jest dość cienkie. Urośnie dopiero podczas pieczenia.
Trafiłam tutaj przypadkowo i jestem w szoku, bo to ciasto na Górnym Śląsku w czasach prl-u było znane i było też do kupienia i nazywało się "miodownik".
Uwielbiałam je zawsze. Teraz mając przepis mogę sobie upiec :)
To ciekawe, bo ja też jestem z Górnego Śląska z terenów wiejskich i u nas to ciasto funkcjonowało jako pszczółka. Miodownik to ciasto z grysikiem, czasem nazywano też miodownikiem takie ciasto ze smażonymi orzechami włoskimi na górze.
Dokładnie!! Też jestem z Górnego Śląska i u nas też to była "pszczółka". Swoją drogą cieszę się, że będę mogła je upiec :) pamiętam je z dzieciństwa i teraz chcę zaskoczyć rodziców...
upiekłam to cudo , wstawiłam do lodówki , jutro bedę degustować ale juz wiem , ze to jest wspaniałe ciasto, szukałam tego przepisu, kiedys jadłam drozdzówkę z migdałam w cukierni bydgoskiego mistrza Sowy, wygladem bardzo przypominała mi to wykwintne ciasto , chociaz tamto było bez masy , tęskniłam za tym smakiem
Cześć
Ciasto wygląda bardzo apetycznie i chyba się skuszę żeby je upiec. Ale mam pytanie czy struktura ciasta następnego dnia po leżakowaniu w lodówce będzie dalej mięciutka? W lodówce nigdy drożdżowego nie przechowywałam (i może to mój błąd), ale pamiętam, że w kolejnym dniu po upieczeniu moje zawsze było takie przeschnięte. Czy jeśli zależy mi na świeżości powinna upiec je i podać tego samego dnia?
Pozdrawiam :)
Kasia
Mmm, wygląda pysznie. Ostatnio zaczynam się troszkę przekonywać do niemieckiej kuchni. Na razie tylko do wypieków, ale może z czasem dania obiadowe też zaczną do mnie przemawiać. Próbowałam rożków orzechowych, prawdziwa pycha. A taka drożdżówka z masą budyniową i karmelizowanymi migdałami... brzmi co najmniej dobrze :D
30 Komentarzy
